Masaż to prawdopodobnie jedna z najstarszych metod leczniczych. Jednak jego prozdrowotne właściwości zostały dokładnie określone stosunkowo niedawno.
Początki masażu w medycynie
Różne techniki masażu znane były już kilka tysięcy lat przed naszą erą. Pierwszy opis masażu uwieczniono na egipskich papirusach. O tej sztuce medycznej traktowała również starożytna chińska księga „The Cong-Fou of the Tao-Tse”. W Europie za popularyzatorów tego typu zabiegów uważa się antycznych Greków i Rzymian, którzy łączyli masaż z kąpielami w termach.
Masaż w czasach antycznych
Masaż doceniał sam Hipokrates, ojciec współczesnej medycyny. Nadał on nawet specjalną nazwę masażowi leczniczemu – anatripsis – tak, aby odróżnić go od samej czynności namaszczania ciała olejkami. Hipokrates zalecał, aby tarcie ciała kierować dośrodkowo lub zgodnie z przebiegiem krwi w żyłach. Inny słynny rzymski lekarz, Asklepiades, zrezygnował nawet ze stosowania wszystkich innych środków leczniczych – według niego masowanie skóry posiadało silne działanie lecznicze, które przywracało płynom w ciele naturalny, swobodny przepływ. Co ciekawe, to właśnie ten uczony odkrył, że szybszemu zasypianiu sprzyja delikatne głaskanie po ciele. Z kolei Celsus, ceniony rzymski medyk, stosował masaż do leczenia bólów głowy i pokonywania gorączki.
Masaż w okresie średniowiecza
Średniowiecze to wieki ciemne dla rozwoju nauki, również tej dotyczącej masażu. Masaż był jednak dalej praktykowany przez zakonnice w przyklasztornych szpitalach i hospicjach. W średniowiecznej Europie wielką orędowniczką masażu była Tora z Salerno, która polecała tę praktykę kobietom w ciąży. Zwolennikiem masaży był również perski uczony Awicenna, który do masażu relaksującego zalecał używanie olejków.
Rozwój masażu w późniejszych wiekach
Wraz z nastaniem renesansu oraz rozkwitem nauk medycznych doszło do nowych odkryć w dziedzinie masażu. W XVI wieku francuski chirurg Ambroise Paré odnotował, że masaż przynosi ulgę osobom po operacjach. To jemu zawdzięczamy zaklasyfikowanie masażu jako oficjalnej metody leczenia. Należy również wspomnieć o Clémencie Josephie Tissot, który w swojej książce na kilkunastu stronach opisał różne techniki masowania, a także gorąco zachęcał lekarzy do uwzględnienia masażu w terapii pourazowej.
Narodziny masażu klasycznego
Za ojca szwedzkiego masażu (nazywanego również klasycznym) uważa się holenderskiego lekarza Johana Mezgera. Miał on bardzo naukowe podejście do sztuki masażu – kierując się własnymi badaniami dokładnie określił zasady, zalecenia i przeciwwskazania do stosowania tego zabiegu. Do rozwoju masażu klasycznego znacząco przyczynił się Per Henrik Ling, znany również z propagowania gimnastyki leczniczej.
Masaż w XIX i XX wieku
Swój udział w rozpowszechnieniu masażu miał również polski lekarz Izydor Zabłudowski. Dzięki jego publikacjom naukowym masaż zaczął być traktowany na równi z innymi metodami leczniczymi. Ciekawym przypadkiem jest również angielski lekarz William Murrel, który podróżował po krajach skandynawskich, aby potem móc rozpowszechniać różne sztuki masażu na świecie. W USA za głównego propagatora masażu uważa się John Harvey’a Kellogga.